અંગત હોય છે

સમજાય જ નહીં, શું સચ ને શું ગલત હોય છે
જીંદગી વિશે અભિપ્રાય સહુના અંગત હોય છે

હવા લઈ ફર્યા કરે ચોક્કસ પુષ્પોના હસ્તાક્ષર(સુગંધ/ખૂશ્બુ)
ઉપવનમાં તો ઠેર ઠેર આવી આવી રંગત હોય છે

જ્વાળા સાથે દોસ્તીમાં પણ ક્યાં કંઈ ખોટું છે
પ્રિતમાં બળી ખાખ થવું પતંગની મમત હોય છે

ત્યાગ, તપ્સયા, તર્પણ કે તડપન, બધું સાચું
છેવટે પ્રેમ માત્રને માત્ર એક પક્ષીય રમત હોય છે

સાધના, સમાધાન, સમર્પણ નો કર સમન્વય
પછી જો ‘રશ્મિ’ અહિંયા જ રંગીલું જન્નત હોય છે.

આપણી દોસ્તી ની વાત કાંઇ ઓર છે

આ જનમની વાત કાંઈ ઓર છે

દોસ્ત! તારો સાથ કાંઈ ઓર છે

તારા જનમ દિને તને આપુ છું હ્રદયથી

એ શુભેચ્છા નો સાદ કાંઈ ઓર છે

સાતેય આસમાનને જે નીચા કહાવે છે,

આપણી દોસ્તી નું એ આસમાન કાંઈ ઓર છે

મરીને પણ નિભાવીશ હું આ દોસ્તી

આપણા એ વચનની તાકાત કાંઈ ઓર છે

સંગે મરમર ના તાજને પણ પાડે છે ઝાંખો

આપણી દોસ્તી નો એ ઝગમગાટ કાંઈ ઓર છે

બેઠા'તા ઘરના ઓટલે

ને ખાધા'તા એકમેકના જુઠા ધાન,

લડ્યા'તા એકબીજા માટે એનુ ઉગે છે માન

મોત કરતાં વહાલું છે દોસ્તનું સન્માન

કુદરતે રચેલા આ સંબંધનો ઘાટ કાંઈ ઓર છે.

સપન ! આ દોસ્તીનો સ્વાદ કાંઈ ઓર છે.

આ જનમની વાત કાંઈ ઓર છે

દોસ્ત! તારો સાથ કાંઈ ઓર છે

જો એ મને મળે તો...

હું સ્વર્ગને પામી લઊં જો એ મને મળે તો

હું ખુદ ને પણ ખોઈ દઊં જો એ મને મળે તો

હું મોત ને પણ માત કરૂં જો એ મને મળે તો

હું સમય ને પણ સાથ કરૂં જો એ મને મળે તો

એના અધરને ચુમી લઊ જો એ મને મળે તો

એની મુસ્કાનને માણી લઊ જો એ મને મળે તો

એના હાસ્યથી હસી લઊ જો એ મને મળે તો

એના રૂદન પર રડી લઊ જો એ મને મળે તો

બાકી તો સપન વધુ શું કહું જો એ મને મળે તો?

કામદેવ - રતી ને પાછા પાડું જો એ મને મળે તો...

હું તો જાગી જાગી જાઉં છું.

તારી આંખોને જોઈને હું તો પાગલ પાગલ થાઉં છું

તારો સ્પર્શ પામીને હું તો પાણી પાણી થાઉં છું

લજ્જાથી મસ્તક જુકાવી જુએ છે ભુમી તરફ તું

તારૂં રૂપ જોઈને હું તો વારી વારી જાઉં છું.

પગમાં બાંધેલી પાયલે એવો તે જાદુ શું કર્યો?

ઝાંઝરને સાંભળી ને હું તો રણકી રણકી જાઉં છું.

તમારી જુલ્ફોમા નાખેલો ગજરો પણ કમાલ છે..

તેની સુવાસ પામીને હું તો મહેકી મહેકી જાઉં છું

સપન તો આવશે હવે આંખો મહી ક્યાથી?

યાદ તમારી આવે ને હું તો જાગી જાગી જાઉં છું.

આયના જેવુ અંગ અને સોના જેવો રંગ

આયના જેવુ અંગ અને સોના જેવો રંગ

કુદરતે રચ્યો છે શું મજાનો સંગ !

ફુલ જેવા વદન પર સંગીત જેવુ સ્મીત

હારી જાઉં દિલ અને મેળવી લઉં હુ જીત

સુરાલય જેવી આંખો મા સુરા છે અમાપ

એક બુંદનો નશો ને રહે જીવનભરનો વ્યાપ

હંસલા જેવી બોલી અને કોયલ જેવો કંઠ

દિલના તાર છંછેડતો જાણે એક તંત

ભમ્મર કાળા વાળ ને તડકા જેવુ રૂપ,

સપનને ખુટે શબ્દો, એવુ સુંદર સ્વરૂપ

કોણ છું હું?

મધદરિયે ઉભેલો પહાડ છું હું.

ઠુઠા શષ્ત્રનો પ્રહાર છું હું.

સફળતા મળતી નથી મને એ જાણું છું

કારણ કે નિષ્ફળતાનો પર્યાય છું હું.

મહેલની ભવ્યતા પર હવે જાશો નહી,

અંદરથી જરી પુરાણો ખંડેર છું હું...

તાર ભલે લગાવ્યા હોય નવા નક્કોર,

આખર તો બેસુરી સિતાર છું હું...

જીવન જીવુ છું થોડું તુટેલું થોડું ફુટેલું,

જિંદગી પર પણ જાણે ભાર છું હું...

મોત પણ કાયમ હાથતાળી દઈ જાય છે,

મોત માટે પણ અસ્વિકાર છું હું...

બોલ્યો છું સાચુ ને કર્યુ છે સાચું તેથી જ,

આ જુઠી દુનિયાનો ગુન્હેગાર છું હું...

કિધુ છે દેવું ગમનું સદા દુનિયા પાસેથી,

માટે આ દુનિયાનો દેવાદાર છું હું...

નથી લડ્યો કોઈ'દિ દુનિયાની જીદ સામે

એટલે જ લોકો કહે છે કાયર છું હું...

સપન તુટ્યા છે મારા સદાયે..

એટલે જ થઈ ગયો શાયર છું હું....

તારા રૂપને થોડું નિરખી લઊ.

તારા પ્રેમને થોડો પામી લઊ.

અરમાન દિલમાં એ આજે જાગ્યું;

તને મારી કવિતા બનાવી દઊ.

પ્રેમની ઝાકળ ભેગી કરી ભર્યો છે ખોબો.

લાવ તારા સુરૂપ ચહેરા પર એક છાલક મારી લઊ.

ઉડતા વાદળને અટકાવી વરસાવુ મેઘ.

આજે તારા અંગ અંગને હેતથી ભિંજવી દઊ.

વસંતના દરેક ફુલની સુગંધ લાવ્યો છું.

અને એ કામુક ખુશ્બુથી તારી ઝુલ્ફો મહેકાવી દઊ.

તારા રૂપને થોડું નિરખી લઊ.

તારા પ્રેમને થોડો પામી લઊ.

અરમાન દિલમાં એ આજે જાગ્યું;

તને મારી કવિતા બનાવી દઊ.